Het was voor Ecuadoraanse sportliefhebbers het ultieme bewijs dat het nooit iets zou worden met het nationale wielrennen: Richard Carapaz zat zich anderhalf jaar geleden vlak voordat aan de bak moest bij de Juegos Bolivarianos te bezatten in een pizzeria en werd daarop uit de Ecuadoraanse wielerselectie gezet. Nu staat de net 26 jaar geworden nieuwe volksheld op het punt de Giro d’Italia te winnen.

Carapaz podium

Richard Carapaz werd in november 2017 samen met Jonathan Narváez en Jonathan Caicedo “in beschonken staat” aangetroffen in een restaurant in de Colombiaanse stad San Marta waar op dat moment het grote internationale sportevenement Juegos Bolivarianos plaatsvonden voor landen in Zuid- en Midden-Amerika. Voorzitter Augusto Morán van het Ecuadoraanse Olympische Comité stuurde hen daarop naar huis. Nu rijden precies die drie Ecuadoranen de Giro d’Italia en is Carapaz met nog twee etappes te rijden zelfs de trotse roze trui-drager met een comfortabel lijkende voorsprong.

Carapaz reageerde destijds heel schuldbewust: “Mijn oprechte verontschuldigingen aan onze federatie, aan het Ministerie van Sport, aan het Olympisch Comité, aan onze ploegen die ons maximaal steunen. En ook aan onze familie en het publiek, en dan vooral aan alle kinderen voor wie we het voorbeeld zouden moeten zijn, niet alleen op sportgebied maar ook als verantwoordelijke personen […] Dit is een heel moeilijk moment, maar het gaat ons helpen betere sporters te worden en een voorbeeld te zijn voor iedereen”.

En een betere sporter is hij zeker geworden, want nog geen half jaar later won hij als eerste Ecuadoraan ooit een etappe in de Giro d’Italia en dit jaar kan hij zichzelf zondag gaan kronen als eindwinnaar.

Geen wielercultuur

Carapaz groeide op in een bescheiden boerenfamilie op het platteland in de provincie Carchi in het noorden van Ecuador aan de grens met Colombia. Daar op bijna 3.000 meter hoogte reed hij als puber rond op een zware blauwe BMX-fiets. Met die ervaring in het achterhoofd is hij nu bereid “het asfalt uit de weg” te rijden om zijn roze trui te verdedigen, zei hij in een vooruitblik op de laatste drie etappes.

De ‘locomotief uit Carchi’ mist in Ecuador een echte wielercultuur en trainde al vanaf dat zijn talent werd ontdekt vooral in het wielergekke Colombia. Ook nu is er tot woede van wielerliefhebbers geen enkele wielerjournalist in Italië om de historische triomftocht van Carapaz te verslaan. “Voetbal staat in Ecuador op 1, 2 en 3”, zei Carapaz daar eerder al eens over.

Maar dat betekent niet dat ze hem in Carchi vergeten zijn. In provinciehoofdstad Tulcán wordt de Giro op groot scherm uitgezonden en worden ook replica’s van de roze trui van Carapaz verkocht. En heel Ecuador is uiterst trots op de wielrenner.

Maar hoe kan het ook anders in een land dat nauwelijks aansprekend internationaal sportsucces heeft gekend. Tennisser Andres Gomez won in 1990 Roland Garros en de Cuencaanse snelwandelaar Jefferson Pérez pakte in 1996 Olympisch goud en in 2008 Olympisch zilver, de enige medailles ooit op de Olympische Spelen. De aanstaande Giro-overwinning van Carapaz mag een stuk hoger worden aangeslagen, al zijn niet alle trotse fans van Pérez in Cuenca het daar mee eens.

In elk geval mag Carapaz zondag wel even proosten als hij inderdaad de Giro wint. En dit keer zonder bang te hoeven zijn voor welke sanctie dan ook.