De Venezolaanse president Nicolás Maduro ontpopt zich meer en meer als dictator. Onlangs is burgemeester Antonio Ledezma van de hoofdstad Caracas opgepakt. Als één van de belangrijkste politieke tegenstanders van de socialistische regering wordt hij zoals zovele oppositieleden voor hem verdacht van het voorbereiden van een staatsgreep.
“Voor iedere fascist komt de dag. Hij moet zich verantwoorden voor alle overtredingen die hij heeft begaan tegen de vrede in het land, de veiligheid en de grondwet”, zei Maduro onmiddellijk na zijn arrestatie.
Directe aanleiding was het document “Nationaal Akkoord voor Transitie”, dat de 58-jarige burgemeester Ledezma ondertekende, samen met onder meer de al ruim een jaar in gevangenschap verkerende oppositieleider Leopoldo López en het vrouwelijke gezicht van de oppositie María Corina Machado.
‘De onvermijdelijke val van het regime’
In dat akkoord van de niet altijd op één lijn opererende oppositie tegen Maduro wordt een programma gepresenteerd dat het land zowel politiek als sociaal als economisch weer op de rit moet krijgen. “Het is de plicht van elke democraat om te helpen de huidige crisis op te lossen, de vrijheid te verdedigen en te voorkomen dat de onvermijdelijke val van het regime de vrede en de grondwet bedreigd.”
De democratisch gekozen Maduro ziet dit document als een poging tot staatsgreep en liet de geheime politie Ledezma oppakken. “Op dit moment dringen verschillende politiemensen van het regime mijn kantoor binnen”, twitterde de burgemeester vlak voor zijn arrestatie.
Ledezma echte luis in de pels
Antonio Ledezma is al decennia een luis in de pels van de socialistische regering. Al ver voordat Chávez in 1999 aan de macht kwam was hij fel tegenstander. Hij had nauwe banden met de corrupte regering van president Carlos Andrés Pérez aan het begin van de jaren negentig en nam in 2002 deel aan de mislukte staatsgreep tegen Chávez.
Nadat hij in 2008 werd gekozen tot burgemeester van Caracas ontnam de socialistische regering hem bijna al zijn bevoegdheden. Ledezma ging daarop in hongerstaking en verwierf daarmee internationale bekendheid. Maar ondanks dat hij daarmee het symbool werd van het verzet tegen Chávez en later Maduro bleef hij vleugellam als bestuurder.
Tiener omgekomen bij protesten
Na de hevige protesten tegen de regering van vorig jaar waarbij 43 doden en meer dan 1600 gewonden zijn gevallen is de populariteit van de in 2013 nipt tot president verkozen Nicolás Maduro alleen maar verder gekelderd. Mede vanwege de hard gedaalde olieprijzen verkeert Venezuela in diepe crisis. Olie zorgt voor maar liefst 96% van de export. Er staan dagelijks lange rijen voor de supermarkten, omdat er grote tekorten heersen. Van melk tot toiletpapier en van brood tot tandpasta.
Bij protesten tegen de regering in de in het westen van Venezuela gelegen stad San Cristobal is deze week een 14-jarige jongen om het leven gekomen. Daarvoor is een politieman opgepakt. President Maduro belooft een diepgravend onderzoek en roept op tot kalmte: “Er is geen enkele reden voor gewelddadige protesten. Ik doe een oproep aan het land en vooral aan de jongeren om te stoppen met geweld. Haat leidt nergens toe.”
Het einde van Maduro?
Later dit jaar zijn er parlementsverkiezingen en mocht de oppositie die winnen dan zullen ze ongetwijfeld een referendum uitschrijven om president Maduro te vervangen. Ironisch genoeg is zo’n zogeheten terugroepingsreferendum ingesteld door Maduro’s veel charismatischer voorganger Hugo Chávez.
Ik vraag me al sinds zijn verkiezing als president af hoe lang de besnorde ex-buschauffeur Nicolás Maduro het volhoudt. Maar met de aanhoudende crisis, zijn dictatoriale gedrag en de opnieuw oplaaiende protesten zou 2015 echt wel eens het einde van zijn socialistische regering kunnen betekenen.
Arjan Meesterburrie 