Het zou voor Hugo Chávez het beste zijn als de wereld morgen vergaat. Maar als de Maya’s géén gelijk krijgen, dan stort zijn wereld op 10 januari waarschijnlijk alsnog in. Want op die datum moet de aan kanker lijdende president van Venezuela fit zijn om aan z’n volgende regeringstermijn te beginnen.

Hoewel zijn situatie nu ‘stabiel’ is volgens de laatste officiële verklaring, is de kans heel klein dat Chávez nog herstelt en al helemaal niet binnen een paar weken. De grondwet schrijft voor dat er dan binnen dertig dagen nieuwe verkiezingen uitgeschreven moeten worden en dat betekent dus normaal gesproken het einde van het tijdperk Chávez in Venezuela en de hele regio.

Image

Venezuela zonder Chávez
‘El Comandante’ wekte voor zijn laatste operatie zelf ook al de indruk dat hij de strijd tegen zijn ziekte had opgegeven. Voor het eerst repte hij in het openbaar over zijn opvolging. En zoals het een krachtig leider met enige vorm van grootheidswaanzin betaamt, wees hij gelijk ook zelf maar zijn opvolger aan. Dat moet zijn rechterhand Nicolas Maduro worden, of is het bij socialisten beter om van linkerhand te spreken?

Maduro was al ruim voordat Chávez in 1998 aan de macht kwam zeer loyaal aan hem en maakt ook al jaren deel uit van zijn regering. Het is opmerkelijk hoe hoog hij opgeklommen is, want de huidige vice-president begon zijn carrière als buschauffeur.

Alternatieve opvolger
Het enige serieuze alternatief is de conservatieve Henrique Capriles. Hij staat politiek lijnrecht tegenover Chávez en Maduro, want hij is groot voorstander van de vrije markt. Maar Capriles moest het in oktober nog duidelijk afleggen tegen Chávez en ook bij de regionale verkiezingen van afgelopen zondag kwam de partij van de zieke president nog als veruit de grootste uit de stembus.

Dus waarschijnlijk krijgt Chávez gewoon zijn zin en volgt zijn trouwe vice-president hem op. Toch lijkt een krachtig en charismatisch leiderschap als dat van Chávez teveel gevraagd voor deze Maduro.

Regionaal leiderschap
Blijft dus open de vraag wie het leiderschap van de hele linkse regio in het noordwesten van Zuid-Amerika oppikt. Hugo Chávez wist als geen ander het anti-VS-geluid te verwoorden en was ook een bindende factor van de ‘socialistische revoluties’ die overal gaande zijn.

President Rafael Correa van Ecuador gooit volgens media hier hoge ogen om die rol over te nemen. Ook hij is een sterke leider en is bovendien zeer intelligent. Dat gemengd met het hier goed scorende populistische sausje zou zo maar eens kunnen betekenen dat de president van het land waar ik nu woon de komende jaren de boeman van de kapitalistische westerse wereld wordt.

Als die wereld na morgen nog bestaat natuurlijk…