“De slag is gewonnen, maar de oorlog nog niet. Zolang er nog één arm kind is, één familie zonder werk en zonder woning zullen we doorvechten”. De ambities voor de derde en laatste regeerperiode van de Ecuadoraanse president Rafael Correa zijn hoog, misschien wel te hoog.

De charmante parlementsvoorzitster Gabriela Rivadeneira liet er in haar speech voorafgaand aan de beëdiging van Correa vrijdagochtend geen gras over groeien. Ze sprak bevlogen over de nog lang niet gewonnen oorlog tegen armoede.

Image

President Rafael Correa en parlementsvoorzitster Gabriela Rivadeneira

Hooggespannen verwachtingen
Een ideale samenleving is het expliciete doel: ”Met werk, onderwijs en goede gezondheidszorg voor iedereen binnen een gelukkige familie”, zei de kersvers verkozen parlementsvoorzitster Rivadeneira. Ik acht haar na haar overtuigende toespraak zeker niet kansloos om als Correa in 2017 uitgeregeerd is een gooi te doen naar het presidentschap.

Maar eerst moet Rafael Correa de torenhoge verwachtingen van zijn derde en laatste regeertermijn zien waar te maken. De ongelijkheid is sterk afgenomen sinds hij 6 jaar geleden aan de macht kwam, maar er is nog steeds veel armoede in Ecuador. Uit VN-cijfers blijkt dat nog altijd 32,4% van de bevolking onder de armoedegrens leeft.

Energie en onderwijs
Belangrijke uitdaging om de oorlog tegen armoede te kunnen blijven financieren is het vinden van alternatieve energiebronnen nu de olie op raakt. De regering zet nu vooral in op waterkrachtcentrales, maar de vraag is of dat genoeg is.

Ook moet het onderwijsniveau omhoog. Vrijwel alle Ecuadoraanse kinderen gaan inmiddels naar school, maar er zijn nu ook ambitieuze academische doelstellingen: “Wij willen niet alleen consument zijn van kennis, maar ook producent worden van kennis”, zei Rivadeneira.

Ecuadoranen waren erg cynisch geworden over de politiek door alle beloften die nooit werden nagekomen. Correa heeft dat cynisme doorbroken en kan nu rekenen op overweldigende steun van de bevolking voor zijn ‘Revolutie van de Burgers’. Maar hij overspeelt zijn hand als hij en zijn partijgenoten echt denken en beloven van Ecuador een soort Utopia te kunnen maken.

‘De paus is Argentijns, God misschien Braziliaans, maar Ecuador is het paradijs’
Ook al zeggen Correa en zijn partij er volledig van bewust te zijn dat er nog veel te doen is in Ecuador, het is volgens de president nu al het mooiste land ter wereld: “De paus is Argentijns, God misschien Braziliaans, maar Ecuador is het paradijs”, zei hij lachend in zijn aanvaardingstoespraak.

Dat is misschien een leuke tekst voor op een tegeltje, maar veel Ecuadoranen die dag in dag uit moeten vechten voor hun bestaan zullen toch een heel ander idee hebben bij het paradijs.