Als je een aantal belangrijke indicatoren op een rijtje zet, lijkt het logisch dat er in Ecuador veel minder chagrijn heerst over de economie als in Nederland. Zo staat het consumentenvertrouwen hier volgens tradingeconomics.com op +44,5 en in Nederland op -39. Maar er zit natuurlijk een hele grote economische adder onder het gras.
Groot geklaag en algehele somberheid zoals in Nederland heb ik hier écht nog niet gehoord, al heb ik natuurlijk nog niet elke Ecuadoraan persoonlijk gesproken. En als je onderstaande cijfers bekijkt zou je toch ook echt denken dat het linkerrijtje van het ontwikkelingsland is en niet dat van Nederland.
Groei BBP -0,9% +4,7%
Werkloosheid 7% 4,6%
Overheidsschuld t.o.v. BBP 65,5% 17,98%
Consumentenvertrouwen -39 +44,5
Bron: tradingeconomics.com
De afwezigheid van chagrijn hier lijkt dus logisch als je ziet dat het gezamenlijk inkomen (BBP) stevig groeit, er relatief veel minder mensen werkloos zijn en de overheidsschuld veel minder op de begroting drukt. Zeker als je ook nog eens de optimistische volksaard in ogenschouw neemt.
Dit is natuurlijk de grote adder…
Het verschil in jaarlijks inkomen per hoofd valt wél enorm in het voordeel van Nederland uit. In Ecuador bedraagt dat een schamele $1.786 en in Nederland $26.735 per jaar. Meer dan heel eenvoudig leven zit er daarmee voor het overgrote deel van de Ecuadoraanse bevolking niet in.
Het beetje welvaart is hier ook nog eens heel oneerlijk verdeeld, want in de steden zijn er genoeg mensen die net zo’n luxe leven kunnen leiden als in Nederland. Over die grote inkomensverschillen klagen veel mensen wél.
Dat verklaart ook direct de enorme populariteit van de socialistische president Correa. Hij heeft de belastingen voor bedrijven en de hoogste inkomens verhoogd en verbeterde intussen basisvoorzieningen als onderwijs en zorg en voerde een minimale bijstandsuitkering in voor de allerarmsten.
Eenvoudig leven
Veel Ecuadoranen zullen het hun hele leven moeten doen met een eenvoudig woninkje op de bergen of aan het strand en de dagelijkse portie rijst met kip. Pas als ze zich daar aan proberen te ontworstelen door naar de stad te trekken of naar de Verenigde Staten of Europa worden ze met hun neus op de enorme verschillen gedrukt.
Toch is het maar de vraag of een eenvoudig leven in de buitenlucht zonder iPad, een grote nieuwe auto of verre reizen minder is dan dat van een gestresste kantoormedewerker in Almere mét op de digitale televisie het nieuws dat Rafael en Sylvie het weer gaan proberen.
Geef een reactie