Nu de meeste doden zijn geborgen en de daklozen zo goed als mogelijk worden opgevangen maken de getroffenen aan de Ecuadoraanse kust zich zorgen over werk. De streek leefde van toerisme en niet alleen hotels en restaurants kunnen hun klandizie wel vergeten de komende jaren, maar ook de vastgoedsector en alle vissers, kleine winkeltjes en handelaren.

 


“Het enige wat ons nog rest is elke dag opstaan”, zegt de pessimistische visser Jaime Conde uit het het dorpje El Matal dat voor een groot deel in puin ligt in de krant El Tiempo. Vele vissersboten liggen er ongebruikt op het strand. Deels uit angst om de oceaan op te gaan vanwege de naschokken, maar ook omdat er niemand is om de vis aan te verkopen.

‘Het is nog steeds een prachtige plek’
De zwaarst getroffen provincie Manabí is goed voor 6% van het Bruto Binnenlands Product van Ecuador en ondanks dat de meeste grote bedrijven relatief onbeschadigd de aardbeving hebben doorstaan, zal dat dus ook z’n effect hebben op de rest van het land.

President Rafael Correa probeert de kustbewoners intussen moed in te spreken tijdens één van zijn vele wandelingen door het rampgebied: “De toeristen komen wel terug, de vissen zitten nog in de oceaan en het is nog steeds een prachtige plek hier. We krijgen de zaak wel weer aan het draaien en krijgen mensen weer aan het werk zo snel als we kunnen.”

Maar alleen al in Pedernales is zo’n 90% van de hotels zwaar beschadigd of zelfs helemaal ingestort. Voorlopig zal geen enkele toerist uit Ecuador – laat staan buitenlanders die meer geld meenemen – naar het getroffen gebied gaan voor een ontspannen strandvakantie.

Pedernales 3

De ravage rond het centrale plein van Pedernales wordt langzaam opgeruimd.

De private banken geven iedereen in het getroffen gebied dan wel drie maanden uitstel van aflossingen en beloven de wederopbouw van huizen en bedrijven ruimhartig te financieren, maar leningen – tegen welk gunstig rentetarief dan ook – moeten wel ergens van worden terugbetaald.

Het moet nog maar blijken of de hoop terecht is dat de toeristen over pak ‘m beet vier jaar als alles weer is herbouwd wél in grote getale terug komen. Voor de mensen aan de kust die voor het overgrote deel gewend zijn van dag tot dag te leven is dat een eeuwigheid.