“Deze overwinning is van jullie”, schreeuwt de met verpletterende meerderheid herkozen president Rafael Correa het volk toe, vanaf het balkon van het presidentieel paleis. Het campagnelied Ya Tenemos Presidente, Tenemos a Rafael (We hebben al een President, we hebben Rafael) is uitgekomen. De socialistische Correa kan nu nog 4 jaar verder met zijn ‘Revolutie van de Burgers’.
Na het tellen van ruim de helft van de stemmen staat Correa op 57%, tegen 24% voor zijn belangrijkste tegenstrever Guillermo Lasso, de conservatief-liberale bankier.
In Nederland zou het niet voor te stellen zijn dat Mark Rutte of wie dan ook met zo’n meerderheid wordt gekozen, als we al onze president zouden mogen kiezen natuurlijk. Het staat in elk geval gelijk aan 85 zetels in de Tweede Kamer.
Geen tweede ronde
Met deze overduidelijke overwinning is zoals verwacht geen tweede verkiezingsronde nodig. Het is al de tweede keer op rij dat Correa in de eerste ronde de presidentsverkiezingen wint.
Uniek in de geschiedenis van Ecuador, want veel voorgangers werden door een woedende menigte uit hun paleis gejaagd. Vaak al na slechts één jaar aan de macht te zijn geweest.
Verantwoordelijkheid
Rafael Correa heeft wel een enorme verantwoordelijkheid op zijn schouders gekregen. Want de quick-wins van zijn ‘revolutie’ heeft hij al gerealiseerd, zoals het verhogen van de bijstand, het verbeteren van het dramatische wegennet en het gratis toegankelijk maken van onderwijs en zorg.
Op een persconferentie direct na zijn overwinning zei Correa dat de veranderingen in Ecuador nog niet ‘onomkeerbaar’ zijn. Hij vindt dat het land nu écht moet veranderen, want anders verandert het nooit.
Overwinning opgedragen aan Chávez
Volgens Correa zelf is zijn herverkiezing niet alleen goed nieuws voor Ecuador, maar is het goed nieuws voor heel Latijns-Amerika. Hij draagt zijn overwinning dan ook deels op aan de doodzieke Hugo Chávez en kreeg ook direct de felicitaties van Chávez (of waarschijnlijker van zijn PR-medewerker) en van Raúl Castro.
Er is door het verzwakte Castro-regime en de aanhoudende afwezigheid van Chávez ook de vacature van regionaal socialistisch leider ontstaan. Correa zou dat baantje wel op zich willen nemen. En ook al is Ecuador een onbeduidend landje op het continent, zijn intelligentie en charisma compenseren een hoop.
Lasso slechte verliezer
De conservatief-liberale bankier Guillermo Lasso kreeg het woord ‘gefeliciteerd’ niet over zijn lippen toen hij zijn aanhang toesprak. Wel zei hij ook iedereen die níet op hem heeft gestemd te respecteren, omdat ze deel hebben genomen aan het democratisch proces.
Lasso noemde Ecuador ook nog ‘het mooiste land ter wereld’. Wel bijzonder dat er geen mooier land is dan het land waar zijn aartsrivaal Correa al ruim 6 jaar aan de macht is.
Andere verliezers
De sociaal-liberale Mauricio Rodas toont zich een heel wat beter verliezer. Hij feliciteert Correa met het succes dat het succes van alle Ecuadoranen moet worden.
De geflipte bananenmiljardair Álvaro Noboa die nog geen 4% van de stemmen haalde zegt zich niet te herkennen in de uitslag, maar hem wel te érkennen.
Glashelder mandaat
Wat blijft staan na vandaag is dat Rafael Correa na een korte maar hevige campagne geheel democratisch een glashelder mandaat heeft gekregen om al zijn plannen voor een beter Ecuador te verwezenlijken.
Geheel democratisch, want volgens internationale waarnemers zijn de verkiezingen zonder noemenswaardige incidenten verlopen. Dat erkent zelfs de slechte verliezer Guillermo Lasso.
De kritiek dat Correa zich als dictator ontpopt is dan ook niet terecht. Tijdens zijn overwinningstoespraak benadrukte hij voor de zekerheid ook nog eens dat dit zijn laatste termijn wordt als president. In die zin dus niet te vergelijken met zijn politieke vrienden Chávez en Castro.
Westerse bril
En wat wij met onze westerse bril ook van zijn populisme en harde aanpak van kritische journalisten mag vinden, het Ecuadoraanse volk heeft de charismatische Correa opnieuw in de armen gesloten.
En hij schreeuwt ze dan wel toe vanaf het balkon van het presidentieel paleis, maar hij woont daar in tegenstelling tot zijn voorgangers niet. Te patserig.
Arjan Meesterburrie 
feb 18, 2013 @ 12:50:17
Het is heel interessant dat in Imbabura presidentskandidaat Acosta van de alliantie plurinationale eenheid van links slechts ongeveer 3,5% van de stemmen en Lasso, conservatieve-ex-bankier, bijna 23% hebben opgebracht. Wat betekent dit? Dat er een grote verdeeldheid bestaat binnen de inheemse beweging in Ecuador en binnen de Pachakutik, als gevolg van de verwijdering van Auki Tituaña, ex- en eerste inheemse burgemeester van Cotacachi, die is samengegaan met Lasso… Ik denk dat vele inheemsen, vooral in Imbabura (Otavalo , Cotacachi), geen uitgesproke sympathie hebben voor Pachakutik, maar voor een aantal inheemse leiders en dat zij hun politieke kleur veranderen als hun leider eenvoudig van politieke partij verandert…. Nu is het misschien tijd voor interne reflectie in het inheemse politieke schouwspel, waarbij het organisatieve onafhankelijk wordt van het politieke … Afgezien van dit, heeft de uitslag van zondag laten zien dat de Socialistische Partij in Ecuador haar brede succes te danken had aan haar bondgenootschap met de Movimiento Alianza Pais van Correa en niet als gevolg van haar eigen leiders, op enkele uitzonderingen na… Het opportunisme heeft verloren, ja. Hoewel ze misschien goede voorstellen hadden … Maar een campagne is niet alleen het hebben van goede voorstellen, maar ook een gode tot uitstekende sociale communicatie… En het laten zien van resultaten in de politiek!
feb 18, 2013 @ 12:58:35
Je bent goed op de hoogte Jasper. Dank voor je commentaar op mijn blog. Ik deel met je dat vooral de getoonde resultaten belangrijk waren deze verkiezingen. Hoe ben je zo diep in de Ecuadoraanse politiek verzeild geraakt?
feb 18, 2013 @ 13:23:08
Ik woon in Ecuador al 8 jaar en ken het land 15 jaar. Familie waarbij ik woon, zijn al jaren politiek aktief… Ik heb jarenlang voor de FENOCIN (Confederación Nacional de Organizaciones Campesinas, Indígenas y Negras – Nationale Confederatie van boeren, inheemse en afroecuadoraanse organisaties) gewerkt. Hun ex-president Pedro de la Cruz, nog asambleíst en in de toekomst parlementariër voor de Andijnse Gemeenschap, heeft Correa vanaf het begin Correa gesteund.
Daarnaast woon ik in Cotacachi, de plaats van Auki Tituaña en Pedro de la Cruz. Het is overigens erg interessant dat Correa vooral in de kust veel meer aanhang heeft dan in de Andes en de Amazone… Overigens vind ik in tegenstelling van wat in Nederland lees, dat Correa niet geheel socialistisch is, maar meer social- democratisch… Ook is zijn politiek op een aantal fundamentele punten verschillend van die van Hugo Chávez en Evo Morales… Correa probeert Ecuadoraanse bedrijven te dwingen te moderniseren en efficienter te zijn door met hen de concurrentie aan te gaan, in plaats van bedrijven te nationaliseren, zoals in Venezuela en Bolivië het geval is. Want een groot probleem in Ecuador is dat een aantal groepen soms hele markten in handen hebben… Dat lukt niet altijd, zoals met Alegro, de mobiele telefoonmaatschappij van de overheid, dat maar geen groot aandeel krijgt ten opzichte van Telefonica (Movistar- 14%) en American Mobil (Claro – 85%).
Over Correa, misschien zijn leiderschap is groot, het is gewoon moeilijk voor de oppositie (links en rechts) om oppostie te voeren tegen hem. Op alle vragen heeft hij een antwoord en blijft zichzelf, of je het nu met hem eens bent of niet. En met de nationale kandidaten voor de National Assamblee laat hij zien dat er toekomst is zonder hem… Hij kijkt vooruit. De eerste kandidaat, Gabriela Rivadineira, is jong (29 jaar), alleenstaand moeder van twee kinderen en praat kichwa, de belangrijkste inheemse taal in Ecuador. Bovendien was zij gouveneur van de provincie Imbabura voor haar kandidaatstelling. De belofte voor de toekomst! En een voorbeeld voor het beleid van Correa…