Na al het campagnegeweld van de laatste weken is het nu angstvallig stil in de kranten, op Twitter, op TV en in de straten. Geen sneren over en weer, geen open bussen in de stad met schreeuwende presidentskandidaten en zelfs geen analyses van de verkiezingsstrijd in de kranten. Campagnevoeren is in Ecuador de laatste twee dagen voor de verkiezingen verboden en over de kandidaten schrijven ook.
Het Nationaal Kiescomité (CNE) controleert de kranten en andere media (ook de social media) streng op inhoudelijke berichtgeving over de verkiezingen. De kiezers mogen nu niet meer beïnvloed worden door al die subjectieve journalisten. Niet door de bijzonder regeringsgezinde kranten en zeker ook niet door de kranten in handen van bankiers en andere rijke ondernemers.
Dus hier geen paginagroot interview, zoals met Rutte die in de Telegraaf de PvdA een gevaar voor het land mocht noemen of met Diederik Samsom die vlak voor de verkiezingen een rode loper kreeg in de Volkskrant om zijn plannen uit de doeken te doen.
Hier vandaag dodelijk saaie voorpagina’s over de logistiek van de verkiezingen, over de internationale waarnemers in het land en over het feit dat het de kranten verboden is wél iets zinnigs te schrijven.
Alcoholverbod
Morgen op verkiezingsdag mogen kiezers ook niet beïnvloed worden door alcohol. Vanaf nu mag het nergens worden verkocht en geschonken, de politie controleert daar streng op.
Je zou in een dronken bui toch maar op een idioot van een presidentskandidaat stemmen en die zijn er in de persoon van rasopportunist Lucio Gutiérrez, bananenmiljardair Alvaro Noboa en christenfundamentalist Nelson Zavala genoeg.
De revolutie van Correa
De charismatische president Rafael Correa gaat de verkiezingen met gemak winnen, hij schommelt in de peilingen tussen de 50% en 60%. De vraag is of hij ook de meerderheid in het parlement gaat halen met zijn partij Alianza PAIS. Dat maakt het vervolmaken van zijn ‘Revolutie van de Burgers’ wel zo makkelijk.
Correa heeft veel sympathie gewonnen onder de bevolking door de afgelopen jaren de werkloosheid terug te dringen tot net boven de 4%, de (geringe) welvaart eerlijker te verdelen, het onderwijs en de gezondheidszorg fors te verbeteren en veel nieuwe wegen aan te leggen.
Dat heeft wel een gat geslagen in de toch al wankele staatsfinanciën. De vraag is dan ook hij de behoorlijk hooggespannen verwachtingen voor een beter Ecuador de komende jaren waar kan maken.
Correa en het internationale strijdtoneel
Zijn voortdurende strijd tegen kritische journalisten zal hem veel energie blijven kosten, want Correa is te ijdel om dat over zijn kant te laten gaan.
Ook zijn eigengereide optreden in internationale kwesties met het asiel voor Assange en vrienden als de Castro’s, Ahmadinedjad en Chávez zich wel eens als een boemerang tegen hem kunnen keren.
Zijn enige serieuze opponent Guillermo Lasso pleit niet voor niks voor het aanhalen van de banden met de VS en Europa, want het kleine Ecuador heeft aan zijn duistere vriendjes niet genoeg op het grote economische en politieke wereldtoneel.
Correa zoekt gelukkig wel de samenwerking in Latijns-Amerika zelf. En dat is natuurlijk een verstandige strategie, want ondanks alle problemen heeft dit continent naast een mooi verleden ook een hele mooie toekomst voor zich.
Ik ben blij daar getuige van te kunnen zijn én deel van uit te kunnen maken.
Lees hier meer over alle acht de presidentskandidaten
Arjan Meesterburrie 