De grootste Correa-hater die ik ken moet diep zuchten als ik vraag op wie hij op 17 februari dan wél gaat stemmen: “Dat moet Guillermo Lasso dan maar worden, ben ik bang…”. De jonge rijke ondernemer is het inhoudelijk wel eens met de conservatief-liberale Lasso, maar heeft eigenlijk al zijn vertrouwen in politici verloren en dus ook in de enige serieuze tegenkandidaat van president Rafael Correa.
De 57-jarige Lasso is met zijn partij CREO dan wel de belangrijkste uitdager van Correa, maar haalt toch niet meer dan een schamele 8% in de laatste peilingen. En dat terwijl de steenrijke voormalig bankier belooft maar liefst één miljoen banen te scheppen als hij wordt gekozen, want “werk is de enige weg uit de armoede, niet de bijstand”.
Geloof en discipline
Guillermo Lasso schreef de laatste jaren twee boeken: “Brieven aan mijn kinderen” en “Een ander Ecuador is mogelijk”, waarin hij een mooie toekomst schetst voor Ecuador als er een liberale wind gaat waaien in plaats van het socialisme van Correa. Het CREO van zijn partij heeft dan ook de dubbele betekenis van ‘ik creëer’ en ‘ik geloof’.
Want de op economisch gebied liberale Lasso is ook een vrome christen en daarmee in Nederlandse ogen aartsconservatief op ethisch gebied. Zo is hij bijvoorbeeld fel tegen abortus en ziet hij ook niks in het homo-huwelijk, dat onlangs in Uruguay wél door het parlement kwam. Standpunten waar je je in het voor 95% katholieke Ecuador geen buil aan kan vallen.
Verder beschouwen politiek analisten Lasso als gedisciplineerd, vindingrijk en georganiseerd. Dat zijn in dit land vrij unieke kwaliteiten, want discipline is bij latino’s over het algemeen ver te zoeken.
Graaiers en zakkenvullers
Toch wantrouwen veel Ecuadoranen de goede bedoelingen van Lasso. Zoals van zoveel politici. In Nederland horen we wel vaak ‘zakkenvullers’ over al die ‘hoge heren in Den Haag’. Maar in Ecuador ontpopten de meeste presidenten zich in het verleden daadwerkelijk tot grote graaiers, ondanks al hun mooie beloften.
Lasso was lid van de regering van Jamil Mahuad toen Ecuador eind jaren ’90 in een gigantische economische crisis zat en de nationale munt sucre werd ingeruild voor de dollar. Gewone Ecuadoranen verloren toen in één klap al hun spaargeld, maar de zittende politici en de grote ondernemers wisten hun bezittingen veilig te stellen op buitenlandse rekeningen.
Later was Guillermo Lasso ook regeringsambassadeur voor Lucio Gutiérrez die uiteindelijk door woedende mensenmassa’s uit zijn paleis werd verjaagd. Met zijn bestuurlijke verleden maakt Lasso in de ogen van veel mensen deel uit van de politieke kliek die Ecuador aan de rand van de afgrond hebben geholpen.
Lasso kan het wel vergeten tegen Correa
Lasso belooft nu dat er in zijn regering geen enkel familielid komt en niemand van zijn vrienden of familie bevoordeeld zal worden. Maar ik ben nog niemand tegengekomen die daar niet van in de lach schiet.
Ook de rijke en conservatieve ondernemer uit Cuenca die zo’n afkeer heeft van Rafael Correa moet toegeven dat de huidige president tenminste wél zijn beloften waarmaakt. “Het zijn met al die belastingverhogingen en strengere regels voor ondernemers alleen de verkeerde beloften en daarom gaat mijn stem toch maar naar Lasso.”
Maar met zo weinig enthousiasme onder wat zijn natuurlijke aanhang zou moeten zijn, is Guillermo Lasso kansloos in de strijd tegen de charismatische Correa. En dus zal de ‘Revolutie van de burgers’, zoals de president het zelf noemt, nog zeker tot 2017 duren.
Arjan Meesterburrie 